Gay&Night magazine
Tekst: Martijn van der Kolk
Het toneelstuk ‘In Bed Is Het Fijn Toeven’ werd speciaal voor Mike Starink en Jeroen Bos geschreven door Paul Haenen. Deze voorstelling ging oktober 2009 in premiè€re en bleek vanaf het begin een publiekstrekker. Zowel hetero als homo, jong en oud, wisten de weg naar de voorstelling te vinden. Ook de voorstellingen elders in het land en ook die in Antwerpen en Londen, waar de Engelse versie Dwelling in bed ain't bad stond, trokken volle zalen.
De vraag die op ieders lippen ligt als je ziet dat jullie samen spelen en ook weet dat jullie een liefdesverhouding hebben: Is dat moeilijk? Zie je elkaar, als mens, ook tijdens het spel? Gaat de liefde ook gewoon door tijdens de voorstelling?
Jeroen:
‘Ja, de liefde wel. Alleen zie ik Mike niet als Mike, als ik aan het spelen ben. Dan is hij echt Michiel, zijn rol. En dat is wel fijn, anders komt het wel heel dichtbij, zo op het podium’
Mike:
‘Dat had ik inderdaad tijdens het repeteren, tijdens het stuk doornemen, dat ik steeds verliefder op hem ging worden. En dan inderdaad op Artjan, maar ook stiekempjes op Jeroen. Dat is heel dubbel. Dat was voor mij wel heel erg wennen. Maar het is heerlijk om te doen. Het is genieten met elkaar. En we helpen elkaar ook. Vooral Jeroen mij. Het is de eerste keer dat ik iets in een andere discipline doe dan ik gewend ben. Voorheen presenteerde ik en nu sta je ineens op het toneel en ben je aan het acteren. Vooral in het begin was dat voor mij 180 graden de andere kant op.’
Jeroen:
‘Ik vind het heel erg knap wat hij gedaan heeft. Nooit op het toneel en dan meteen een hoofdrol. We staan met zijn tweetjes vijf kwartier achter elkaar op het toneel.’
Voelen jullie je soms niet ongemakkelijk vijf kwartier in je onderbroek?
Jeroen:
‘Vantevoren heb ik wel gedacht, ja, hoe ga ik dat vinden? Maar als je aan het spelen bent heb je geen tijd om daar over na te denken en sta je er eigenlijk niet bij stil, ben je je er niet meer van bewust.’
Mike:
‘En je kan het hebben’.
Jullie spelen nu een half jaar in Amsterdam dat is voor menig acteur een zware dobber want ik Amsterdam kunnen elke avond prominente Nederlanders komen. En het Amsterdamse publiek kan heel kritisch en afwachtend zijn'.
Jeroen:
‘Wij zijn het nu wel gewend, je moet elke avond alles uit je halen wat je in je hebt maar ik moet zeggen dat we een heel goed publiek hebben gehad tot nu toe’
Ook bekenden?
Jeroen:
‘Veel zelfs. Bijvoorbeeld André van Duin, Viktor & Rolf, Paul de Leeuw, Julie van Hemert, Tim Oliehoek, Nelly Frijda en Jeroen Krabbé’.
Mike:
‘Hans Kemna. Nou wat ik wel een kick vond, zeg ik eerlijk, toen André van Duin na afloop naar ons toe kwam en tegen je gaat zeggen, wat een mooi stuk en wat een goede timing.
Jeroen:
Het is een vakman en als hij dan ons complimenteert met onze timing dat denk ik: nou… Daar heb ik wel een week van in de lucht gezweefd.
Waar gaat het stuk eigenlijk over, wat is de sfeer?
Jeroen:
‘Het gaat over een stel dat besluit om lekker de hele dag in bed te blijven. Of ze nou een snipperdag nemen of een vrije dag hebben, ze besluiten om lekker niet op te staan, maar samen in bed te blijven. En juist omdat je gewoon lekker in bed blijft, zonder afleiding, wat ook in het stuk genoemd wordt, geen TV, geen krant, geen nieuws, kom je tot echt persoonlijke gesprekken en leer je elkaar nog beter kennen. In bed liggen lijkt oppervlakkig maar er kan veel diepte inzitten.’
Wat zijn jullie voor homomensen in het stuk?
Mike:
‘In het stuk zijn we echte mannen’.
Jeroen:
‘Het zijn jongens die niet persé aan de clichés voldoen. Als homo’s in de media komen betreft et vaak excessen. Je ziet haast altijd de flamboyante types. Het is wel ’s fijn om te laten zien dat niet iedereen zo is. Je geaardheid zegt niets over je persoonlijkheid. Het betekent niet, als je toevallig homoseksueel bent, dat je dan gelijk volgens een aantal gedragscodes leeft. Het gaat over twee jongens die van elkaar houden en liefde is iets universeels. Het hadden ook een jongen en een meisje kunnen zijn of twee meisjes. Dat maakt helemaal niks uit en dat is iets wat veel mensen ook oppikken. Het is herkenbaar voor jong/oud, homo/hetero, man/vrouw.’
Mike:
Iemand had mij een mailtje gestuurd, een heterostel, die waren op een zaterdag naar de voorstelling geweest, en die waren zondag, net wat Michiel en Artjan in het stuk doen, de hele dag in bed gebleven en elkaar bekentenissen gedaan. En het was ze goed bevallen. Ze waren dichter naar elkaar toegegroeid’
Jullie stralen geluk uit. Niet alleen in het echte leven maar ook op toneel. Heb je nog tips voor jonge mensen die niet uit de kast durven komen?
Jeroen:
‘Je moet jezelf trouw blijven en ik denk dat het goed is om verwanten op te zoeken, mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Maar vergeet niet wie je zelf bent en wat voor jezelf belangrijk is. Je hoeft jezelf niet teveel te conformeren om erbij te horen.’
Mike:
‘Je moet zelf iets van je leven maken. Jij moet verder. Het klinkt misschien hard wat ik nu zeg, fuck de ouders, zo ver wil ik niet gaan, maar jij moet wel verder, verder met je leven, dus ga daar voor.’
Dus als je twijfelt, moet je eerder voor jezelf kiezen, dan voor de mening van je ouders.
Mike:
‘Ja, zeker. Of voor de mening van wie dan ook. En niet bang zijn, want we worden in Nederland zo snel bang gemaakt. Iedereen heeft zo snel overal een mening over. Terwijl, als mensen wat meer na zouden denken ze misschien op hele andere gedachten zouden komen’.
Jeroen:
‘Het kan juist heel verfrissend voor jezelf zijn om gesprekken met mensen te hebben die heel anders leven dan jij, waar je misschien een vooroordeel over hebt, en dat je dan ineens snapt waarom ze zo leven en waarom ze die keuzes maken. Iemand beter leren kennen, kan jou een andere kijk op de wereld geven en dat maakt je alleen maar rijker.’
Wat een wijze woorden. Daar hou ik wel van. Ik denk wel dat we het zo wel gehad hebben. Hoe vaak spelen jullie nog In bed is het fijn toeven?
Jeroen: zolang er mensen blijven komen kijken!
Foto Gerard de Haan
Foto Gerard de Haan
Foto Ron Tetteroo
AD
Parool
Ferry magazine
